Je hoort het zo vaak….

Je moet beter je grenzen aangeven

Maar hoe dan?

In mijn praktijk en gesprekken met vrouwen merk ik de laatste tijd dat het onderwerp grenzen stellen vaak aan bod komt. Ja zeggen terwijl je eigenlijk duidelijk voelt dat het beter is om nee te zeggen. Misschien herken je wel een van de volgende situaties:

♦ Je collega belt je op tijdens je vrije dag. Eigenlijk heb je deze tijd ook echt nodig om bij te komen en wil je liever niet met werk bezig zijn. Toch mag je deze collega graag en pak je de telefoon op. Na verloop van tijd begin je een patroon te ontdekken, deze collega belt je steeds vaker op tijdens je vrije dagen en je begint hier last van te krijgen

♦ Een familielid is jarig en je hele familie gaat elk jaar naar het feestje. Je merkt echter dat je energie erg laag is en dat je een avond voor jezelf nodig hebt. Je gaat naar het feest en komt gesloopt terug, je energie is dagen erna nog laag.

♦ Je werkt in de zorg en je collega wordt ziek. Je werkt al veel diensten achter elkaar die week en niemand van je team biedt aan om de dienst van je collega op te vangen. Je voelt je schuldig en pakt dan maar de dienst.

♦ Je hebt al tijden geleden afgesproken om te gaan eten met je vriendin maar de dag zelf ben je doodop. Je wilt niet afzeggen en ongezellig zijn, maar gaan voelt ook niet goed.

♦ Er zijn mensen in jouw partners omgeving die ontzettend veel energie kosten. Toch blijf je meegaan naar afspraken omdat je dit graag voor je partner wil doen.

Er zijn natuurlijk nog veel meer voorbeelden te bedenken. Wat maakt nu dat we soms ja zeggen en nee bedoelen? Perfectionisme kan hier een rol in spelen. Perfectionisme in combinatie met een groot verantwoordelijkheidsgevoel kan ervoor zorgen dat je het belangrijk vindt om het anderen naar de zin te maken. Mensen die gevoelig zijn pikken vaak ook nog de intonatie en emotie van de ander op en voelen op dat moment aan dat het wenselijk is om ja te zeggen. Angst kan ook van invloed zijn. Angst voor afwijzing, angst om de ander teleur te stellen en om niet meer bij de groep te horen. Plichtsgevoel en schuldgevoel spelen ook soms een rol, samen met hardnekkige overtuigingen.

Zoals je ziet kunnen er veel zaken meespelen en is het interessant om bij jezelf na te gaan wat er nu gebeurd als je jezelf betrapt op een ja die eigenlijk een nee had mogen zijn.

Gelukkig is grenzen stellen en nee zeggen iets wat je kunt leren. Als jij je eigen grenzen kent en ze duidelijk neerzet schept dit duidelijkheid voor jezelf maar ook voor anderen. Je blijft zo dichtbij je jezelf en op termijn voel je je eigen grenzen duidelijk aan. Zo voorkom je dat je overprikkeld raakt en dat je last krijgt van (lichamelijke) klachten. Je bent het waard om je grenzen aan te geven, om lief te zijn voor jezelf en voor je lichaam. Grenzen aangeven geeft ruimte, je creëert namelijk de vrijheid om je leven vorm te geven op een manier die jou gelukkig maakt. Wil je aan de slag met het aangeven van grenzen? Hieronder vind je twee praktische tips

Tips:

♥ Als iemand je iets vraagt, geef niet meteen antwoord maar zeg dat je er even over wil nadenken en dat je er op een later tijdstip op terugkomt. Dit geeft je de ruimte om de keuze voor een ja of nee bewust te maken en stil te staan bij wat je zelf wilt.

♥ Verzin geen excuses zoals ziek zijn of je niet lekker voelen. Het is helemaal oké om aan te geven dat je even tijd voor jezelf nodig hebt en daardoor niet aanwezig zult zijn. Je zult zien dat de meeste mensen je eerlijkheid waarderen.

Mocht je vragen hebben naar aanleiding van dit blog of meer begeleiding nodig hebben rondom dit thema, neem dan gerust contact met me op.